ΑΘΙΚΤΕΣ ΒΙΤΡΙΝΕΣ, ΣΠΑΣΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ

(Το παρακάτω κείμενο μειράζεται στα σχολεία του Ηρακλείου : )

Αφεντικά μας εκμεταλλεύονται, παπάδες μας προσηλυτίζουν, δημοσιογράφοι μας προβοκάρουν, μπάτσοι μας δολοφονούν. Είμαστε μαθητές αγωνιζόμενοι ενάντια σε κάθε κράτος και θρησκεία. Μέσα στη σχολική μας σάκα, δεν κουβαλάμε βιβλία, αλλά όνειρα που μυρίζουν βιτριόλι. Το σώμα μας δεν το εξουσιάζει η λογική αλλά η οργή. Η οργή που προκάλεσαν οι κρατικοί δολοφόνοι εκτελώντας εν ψυχρό το 16χρονο συμμαθητή μας τον Αλέξη.
Θα μπορούσαμε να ταμπουρωθούμε στο σπίτι μας κλεισμένοι στο ασφαλές γυάλινο κλουβί μας. Όμως προτιμήσαμε να αναμετρηθούμε με το καθεστώς, έρχοντας αντιμέτωποι με ένοπλους μπάτσους και ΜΑΤάδες – αστακούς, στεκόμενοι άοπλοι απέναντι στην κρατική βία, την καταστολή και τη ρίψη χημικών. Ναι ήμασταν κι εμείς εκεί το Δεκέμβρη της εξέγερσης.
Είμαστε άσχημοι όπως ο κόσμος που μας περιβάλλει, γι’ αυτό και φοράμε κουκούλες. Τα χέρια μας έχουν μουλιάσει απ’ τη βενζίνη, η πλάτη μας έχει καμπουριάσει από το βάρος των ευθυνών που μας έχουν φορτώσει. Τα δικά μας φροντιστήρια είναι στο δρόμο, η δική μας (παρα)παιδεία είναι επίσης στις καταλήψεις. Διότι δεν παύουμε να σκεφτόμαστε πως στη θέση του Αλέξη θα μπορούσε να ήταν ο καθένας μας.
Δε δεχτήκαμε ούτε παρεμβάσεις πολιτικών φορέων, ούτε καθοδηγήσεις ξεπουλημένων 15μελών. Απαρνηθήκαμε τον τρόπο οργάνωσης που μας πάσαρε η ανύπαρκτη πλέον αριστερά, τραβώντας το δικό μας δρόμο, καθοδηγούμενοι από τα ένστικτά μας.
Πίσω απ’ τα οδοφράγματα ένα απανθρακωμένο πρόσωπο ξεπροβάλλει. Το πρόσωπο αυτό είναι της Κων/νας Κούνεβα και η επίθεση που δέχτηκε απ’ τα αφεντικά της, το εργασιακό μας μέλλον. Δεν μπορεί να μας δει, δεν μπορεί να μας μιλήσει, μπορεί όμως να μας δείξει το δρόμο προς την ελευθερία.
Παρά τις 100δες συλλήψεις συντρόφων μας εμείς συνεχίζουμε την εξέγερση του Δεκέμβρη. Δεν παραδίδουμε τα όπλα και δεν δεχόμαστε υποδείξεις Δεν θέλουμε ούτε θεό ούτε αφέντη. Συνεχίζουμε τις κινητοποιήσεις σύμφωνα με τη δική μας αυτοοργάνωση.


Aναρχική Πρωτοβουλία Μαθητών - Φοιτητών